اگر می‌خواهید با انواع کانکتور فیبر نوری آشنا شوید، خواندن این مقاله برای شما سودمند می‌باشد؛ زیرا ما در این مقاله به معرفی کانکتورهایی همچون: FC ، LC، SC و ST و غیره پرداخته‌ایم.

انواع کانکتور فیبر نوری:

کابل‌های فیبر نوری، کانکتور‌های مختلفی دارند که برای خاتمه‌ی کابل مورد استفاده قرار می‌گیرند. در حالی که آنها شباهت‌هایی با هم دارند، اما از نوع، اندازه و شکل‌های متفاوتی نیز برخوردار بوده و با یکدیگر قابل تعویض نمی‌باشند. هنگام آماده‌سازی هرگونه تجهیزات مربوط به فیبر در زمان نصب، مهم است که مطمئن شوید کابل‌ها از اتصالات مناسب برای کار برخوردار هستند. اکنون در ادامه‌ی این محتوا با ما همراه باشید تا با انواع اتصالات یا کانکتورهای فیبر نوری آشنا گردید.

کانکتور FC:

FC یک اتصال دهنده‌ی فیبر نوریِ قدیمی بوده که در حال حاضر از استانداردهای صنعت خارج شده است. اما، کابل‌های تک حالت، هنوز هم از این کانکتور استفاده می‌کنند. درواقع دیدن آنها روی کابل‌های چند حالته غیر معمول است. در مقایسه با اتصالات فیبر نوری جدیدتر، اتصالات اف-سی به دلیل طراحی پیچ‌دار از طول بیشتری برخوردار هستند. علاوه بر این، طراحی پیچیده و استفاده از فلز، هزینه‌ی تولید آنها را افزایش می‌دهد. علی رغم این نکات منفی، این کانکتور همچنان کاربردی می‌باشد.

کانکتور:LC

LC به عنوان یک اتصال دهنده‌ی کششی طراحی شده است که با یک قفل در جای خود قفل می‌شود. در حالی که عملکردِ سریعتر و آسان‌تر یک مزیت به حساب می‌آید، اصلی‌ترین ویژگی LC، اندازه‌ی کوچک آن می‌باشد. اندازه‌ی LC تقریبا نصف سایر اتصالات فیبر نوری است.

کانکتور SC:

بدون شک SC متداول‌ترین نوع کانکتور فیبر نوری بوده که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. SC برای استفاده‌ی ساده و ارزان، تولید و طراحی شده است. طراحی مقرون به صرفه‌ی SC باعث شده است که در صنایعی که اغلب از کابل‌های فیبری مانند: مخابرات و datacom استفاده می‌کنند، انتخابی محبوب باشد.

کانکتور ST:

ST از طراحی مشابه‌ی FC و از مکانیزم قفل‌سازی مشابه‌ی اتصالات هم محور BNC استفاده می‌کند. به عبارتی از یک اتصال نیزه‌ای پیچ و قفلی به همراه یک بست به اندازه‌ی 5/2 میلی‌متری استفاده می‌کند. شما می‌توانید با اطمینان کامل از این اتصال در زمینه‌ی نصب و راه‌اندازی استفاده نمائید.

کانکتور سیمپلکس در مقابل دوبلکس:

کابل‌های فیبر نوری دارای پیکربندی ساده یا دوبلکس هستند. یک کانکتور به خودی خود سیمپلکس است، در حالی که یک جفت کانکتور با هم دوبلکس به حساب می‌آیند. دوبلکس، رایج‌تر است؛ زیرا از کابل‌های فیبر معمولا به صورت جفت استفاده می‌شود. هنگامی که سیگنالی از طریق کابل فیبر ارسال می‌گردد، این سیگنال یک طرفه خواهد بود. شما به واسطه‌ی یک کابل فیبر سیمپلکس نمی‌توانید به طور هم‌زمان سیگنال را ارسال و دریافت نمائید. بنابراین، شما باید برای هرگونه راه‌اندازی، دریافت و ارسال سیگنال‌ها از یک کانکتور دوبلکس با دو کابل فیبر متصل استفاده کنید.

معمولا از اتصالات ساده برای تعمیر و تعویض استفاده می‌شود و برخی از اتصالات دوطرفه به هم قالب نمی‌شوند. آنها گاهی از قطعات پلاستیکی کاملا جداگانه یا دو قطعه‌ای ساخته می‌شوند که روی هم و در یک واحد قرار می‌گیرند. در صورت خرابی، فقط در یک طرف اتصال دو طرفه می‌توان از کانکتور سیمپلکس برای جایگزینی سمت شکسته به جای کل واحد استفاده نمود.

کانکتور APC با رنگ سبز در مقابل کانکتور UPC:

در کنار انتهای استاندارد، اتصالات فیبر را می‌توان با مشخصات UPC (فوق العاده تماس فیزیکی) یا APC (تماس فیزیکی زاویه دار) ساخت. کابلی با یکی از این مشخصات دارای پسوند “UPC” یا “APC” بر روی نام آن خواهد بود. به عنوان مثال: یک کابل فیبر با اتصالات SC به ترتیب SC-UPC یا SC-APC برچسب‌گذاری می‌شود.

اتصالات UPC با استفاده از تکنیک‌های پرداخت خاص، ساخته می‌شوند و شیشه‌ی داخل کانکتور را تغییر می‌دهند تا سیگنال‌های لیزری به راحتی عبور کنند. در حالی که این امر باعث افزایش سرعت سیگنال و  آسیب‌دیدگی شیشه خواهد شد. اگر یک کابل فیبر UPC مکررا به برق وصل شود، سریع‌تر از یک استاندارد یا APC دچار ساییدگی و پارگی خواهد شد.

در اتصالات APC با زاویه دادن شیشه (زاویه 8 درجه) علاوه بر تکنیک پرداخت خاص، مشکل ساییدگی UPC را از بین می‌برند. زاویه، مانع از بروز آسیب‌های اضافی می‌گردد و در عین حال اتصالات محکم‌تر و ایمن‌تری را ایجاد می‌نماید. تنها نقطه ضعف، این است که زاویه نیاز به اتصال دهنده به سمت راست دارد. برخلاف کانکتورهای استاندارد و UPC، امکان اتصال کانکتور APC به صورت وارونه وجود دارد.

کانکتور MPO/MTP:

MPO/MTP نام‌هایی هستند که برای نوع خاصی از کانکتورهای چند فیبری استفاده می‌شوند. در اندازه‌ی بزرگ‌تر به این اتصالات معمولی، چنین قابلیتی داده شده است که تا 24 رشته فیبر را پشتیبانی کنند. این امر باعث می‌شود که این کابل‌های استاندارد در محیط‌هایی که به اتصالات زیادی نیاز دارند، مانند: مراکز داده، ایده‌آل باشند.

این کانکتورها، همچنین برای کابل‌های شکست استفاده می‌شوند. این کابل‌ها از یک طرف از MTP و MPO و از طرف دیگر از تعدادی کانکتور LC یا SC استفاده می‌کنند. با 24 رشته برای کار، طرف مقابل می‌تواند 12 اتصال ساده یا 6 اتصال دوطرفه را نگه دارد. کابل‌های Breakout یک راه ایده آل برای کوتاه کردن زمان نصب با به حداقل رساندن تعداد کابل‌هایی هستند که باید اجرا و وصل شوند.

کانکتور :ESCON

ESCON مخفف Enterprise System Connection و دارای فروت‌های 2.5 میلی‌متری در قالب دوبلکس است.

این اتصال، توسط IBM در اوایل دهه‌ی 90 توسعه یافت و در پردازنده‌های اصلی IBM در مرکز داده استفاده شد. این اتصال توانست، جایگاه خوبی برای گذرگاه‌های مسی باشد. آنها همچنین برای سخت افزارهای جانبی مانند: دستگاه‌های ذخیره‌سازی و درایوهای نوار استفاده می‌شدند.

این کانکتور بسیار محکم است. این کانکتور به عنوان یک نماد محسوب می‌شود؛ چرا که اولین کانکتور کابل فیبری بود که به طور گسترده در مراکز داده مورد استفاده قرار گرفت.

سخن آخر:

امید است که این مقاله برای شما کاربردی بوده باشد.

شما می‌توانید برای خرید تجهیزات پسیو و اکتیو شبکه همانند کابل شبکه لگراند و البرز و همچنین انجام پروژه‌های خود با شرکت فنی و مهندسی کارنو تماس بگیرید.

لطفا ما را از نظرات، انتقادات و پیشنهادات خود آگاه ساخته و منتظر مقالات بعدی ما باشید.